پاسخ به شبهات -هرگونه استفاده ازوبلاگ آزاد است.

ویژگیهاى زندگى على (ع )

1 ـ عـلى (عـلیـه السـلام ) نـخـسـتـیـن امـام مـؤ مـنـیـن و رهـبـر مسلمانان و اوّلین خلیفه بعد از

رسول خدا، پیامبر راستین و امین اسلام محمّد بن عبداللّه خاتم پیامبران ـ صلوات خدا بر او و

دودمـان پـاکـش بـاد ـ است او که برادر و پسر عمو و وزیر پیامبر (صلّى اللّه عـلیـه و آله و سـلّم ) و

دامـاد آن حـضـرت ؛ یـعنى شوهر دخترش حضرت فاطمه زهرا ـ سـلام اللّه عـلیـهـا ـ سـرور بـانـوان

دو جـهـان اسـت ، امـیـرمـؤ مـنـان عـلى بـن ابیطالب بن عبدالمطلب بن هاشم بن عبد مناف ،

سرور اوصیا ـ بهترین صلوات و سلام بر او باد ـ .

2 ـ کـنـیـه عـلى (عـلیـه السـلام ) ابـوالحـسـن اسـت ، او در روز جـمـعـه سـیـزدهـم رجـب سـال

سـى ام ((عـام الفـیـل )) (ده سـال قـبـل از بـعـثـت ) در مـکـه در بـیـت الحـرام داخـل کـعـبـه خـانـه

خـدا، دیـده بـه ایـن جـهـان گـشـود کـه هـیـچ کـس  قـبـل از او و بـعـد از او، در ایـن خـانـه خـدا تولّد

نیافت و نمى یابد و این نشانگر موهبت و احترام و توجّه خاصّ خداوند به وجود على (علیه السلام )

است و بیانگر مقام بسیار ارجمند اوست .

3 ـ مـادر آن بـزرگـوار، فـاطـمـه دخـتـر اسـد بـن هـاشـم بن عبد مناف (س ) است که براى رسـول

خـدا (صـلّى اللّه عـلیـه و آله و سـلّم ) (نـیـز) هـمـچـون یـک مـادر بـود و رسـول خـدا (صـلّى اللّه

عـلیـه و آله و سـلّم ) در دامـن او رشـد کـرد و آن حـضـرت هـمـیـشـه سپاسگزار نیکیهاى او بود.

فاطمه بنت اسد، در صف نخستین ایمان آورندگان به اسلام ، ایمان آورد و همراه جمعى از

مهاجرین با آن حضرت به سوى مدینه هجرت کرد و وقتى که از دنـیـا رفـت ، پـیـامـبـر (صـلّى اللّه

عـلیـه و آله و سـلّم ) او را با پیراهن مـخـصـوص خـود کـفـن نـمـود تـا بـه وسـیـله آن از آزار حشرات

زمین حفظ گردد و در قبر او (قـبـل از دفـنش ) خوابید تا بدین وسیله فشار قبر به او نرسد و اقرار به

امامت پسرش امـیرمؤ منان على (علیه السلام ) را به او تلقین کرد، تا پس از دفن ، وقتى از او در

مورد آن سـؤ ال شـد بتواند پاسخ دهد و این همه توجّهات مخصوص پیامبر (صلّى اللّه علیه و آله و

سـلّم ) بـه مـادر عـلى (عـلیـه السـلام ) بـه خـاطر آن مقام ارجمندى بود که او در نزد پروردگار و نزد

آن حضرت داشت . این سرگذشت بین تاریخ نویسان مشهور است .

4 ـ امـیـرمـؤ مـنـان عـلى (عـلیـه السـلام ) و بـرادرانـش (طـالب ، عـقـیـل و جـعـفـر) نخستین

کسانى هستند که از دو سو (هم از ناحیه پدر و هم از ناحیه مادر) از نسل هاشم بن عبد مناف

هستند، به این خاطر و به خاطر نشو و پرورش آن حضرت در دامان رسـول خـدا (صـلّى اللّه عـلیـه و

آله و سـلّم ) و تحصیل کمالات معنوى از او، به دوشرافت نایل گردید (شرافت نسب و شرافت

پرورش و آموزش از دامان فرهنگ ساز رسول خدا (صلّى اللّه علیه و آله و سلّم )).

5 ـ عـلى (عـلیـه السـلام ) نـخـسـتـیـن فـردى بـود کـه قـبـول اسـلام کـرد و بـه خـدا و رسـولش

ایـمـان آورد و هـیـچ کـس از اهل بیت رسول خدا (صلّى اللّه علیه و آله و سلّم ) و از اصحاب ، در

این جهت به او نرسید و او نـخـسـتـیـن مردى بود که پیامبر (صلّى اللّه علیه و آله و سلّم ) او را

دعوت به اسلام کرد و او آن را پذیرفت و همواره از دین اسلام حمایت مى کرد و با مشرکان مبارزه

مى نمود و از حریم ایمان دفاع مى کرد و گمراهان و سرکشان را سرکوب مى نمود و دستورات

دین و قرآن را منتشر مى ساخت و به عدالت ، حکم مى کرد و به کارهاى نیک دستور مى داد.

6 ـ على (علیه السلام ) بعد از بعثت رسول خدا (صلّى اللّه علیه و آله و سلّم ) تا رحلت آن حضرت

یعنى در طول 23 سال ، همواره همراه ، همراز و همکار پیامبر (صلّى اللّه علیه و آله و سلّم ) بود،

در سیزده سال قبل از هجرت (در بحران مبارزه شدید با مشرکان ) شریک تـنـگـاتـنـگ غـمـهـاى

پـیـامـبـر (صلّى اللّه علیه و آله و سلّم ) بود، بیشترین دشواریها و رنـجـهـاى این دوره را تحمّل نمود

و ده سال بعد از هجرت به سوى مدینه ، یگانه مدافع اسـلام و پـیـامـبر (صلّى اللّه علیه و آله و

سلّم ) از شر مشرکان بود و براى حفظ جان (و هدف ) پیامبر (صلّى اللّه علیه و آله و سلّم ) با

کافران جنگید و در این راستا جانش را در طـبـق اخـلاص نـهاد و فداى پیامبر (صلّى اللّه علیه و آله و

سلّم ) و سپر بلا براى اسلام نـمـود و ایـن شـیـوه ادامـه داشـت تـا آن هنگام که رسول خدا (صلّى

اللّه علیه و آله و سلّم ) رحـلت کـرد و خـداونـد او را بـه سـوى بـهشت خود برد و در ارجمندترین

جایگاه بهشتى ، جایش داد، هنگام رحلت رسول خدا (صلّى اللّه علیه و آله و سلّم ) ، على (علیه

السلام ) 33 سال داشت .

امـت اسـلام دربـاره امامت على (علیه السلام ) در همان روز رحلت پیامبر (صلّى اللّه علیه و آله و

سـلّم ) اخـتـلاف نمودند، شیعیان او یعنى همه بنى هاشم و (افراد برجسته اى مانند:) سـلمـان ،

عـمّار، ابوذر، مقداد، خزیمة بن ثابت (ذوالشّهادتین )، ابوایّوب انصارى ، جابر بـن عـبـداللّه انـصـارى ،

ابـوسـعید خدرى . و امثال آنان از بزرگان مهاجر و انصار، معتقد بـودنـد که على (علیه السلام )

خلیفه رسول خدا (صلّى اللّه علیه و آله و سلّم ) بعد از آن حـضـرت اسـت و امـام بـرحـق مـى

بـاشـد؛ زیـرا او در فضایل و راءى و کمالات بر همگان سبقت و برترى دارد، هم در ایمان و هم در

علم و آگاهى بـه احـکـام و هـم در جـهـاد و مـبـارزه بـا دشـمـنـان ، بر همه پیشى گرفته است و

در زهد و پارسایى و خیر و صلاح ، بین او و دیگران ، فاصله بسیار بود و اصلاً دیگران را نمى شـد با

او مقایسه کرد و در قرب منزلت و خویشاوندى به پیامبر (صلّى اللّه علیه و آله و سلّم ) هیچ کس

چون او نبود.